Ο εχθρός…παρατηρήσας όμως αυτούς εκτεθειμένους εις πεδιάδα και ανοχύρωτους , εσύναξε τας δυνάμεις του ιππικόν, πεζικόν, και πυροβολικόν, και παρετάχθη επί τινος λόφου, και των περί αυτόν υψωμάτων απέναντί του εμπροσθινού χαρακώματος των ημετέρων, το οποίον δεν εμπεριέκλειον πλείονες των 200…οι ημέτεροι και ολίγον τον αριθμόν, και μη δυνάμενοι ούτε φύγωσιν, απέθανον πάντες με το σπαθί εις το χέρι.

Πηγή: Διονύσιος Σουρμελής, Ιστορία των Αθηνών κατά τον υπέρ ελευθερίας αγώνα. Αρχομένη από της επαναστάσεως μέχρι της αποκαταστάσεως των πραγμάτων, Εν Αιγίνη, Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά, 1834, σ. 217-219.

Οι εχθροί, 2000 πεζοί και 600 ιππείς, συρρεύσαντες όπισθεν του λόφου, αφανείς και ανενόχλητοι, ανεφάνησαν αίφνης και ώρμησαν εν πρώτοις οι πεζοί εις το οχύρωμα• αλλά πολλοί αυτών υπό τον πυροβολισμόν των εν αυτώ έπεσαν, και οι λοιποί υπεχώρησαν…οι Έλληνες μόλις επρόφθασαν και εεκένωσαν τα τουφέκια των και τον τουφεκισμόν διεδέχθη διαξιφισμός φονικότατος…Η κατά την 24 απριλίου καταστροφή επροξένησε πανικόν φόβον καθ’ όλον το κατά την Αττικήν στρατόπεδον.

Πηγή: Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως. Έκδοσις δευτέρα επιθεωρηθείσα και διορθωθείσα, τ. Δ΄, Εν Λονδίνω, Εκ της εν τη αυλή του Ερυθρού Λέοντος τυπογραφίας Ταϋλόρου και Φραγκίσμου, αωξ΄-αωξβ΄ [1860-1862], σ. 150-155.