Εν Λαϊμπάχ κατά το 1821 συνελθούσα και θεωρήσασα, ότι η Ελλάς κινηθείσα κατά τρόπους εγκληματικούς, επίσης ως η Ιταλία, μεγάλας επροξένησε ταραχάς εν τη Ανατολή, κατεδίκασε και την αυτής επανάστασιν ως αποτέλεσμα καρμποναρισμού (τοιούτον εννοούσα την φιλικήν εταιρείαν) και το κίνημα των Ελλήνων ως κίνημα ληστρικόν κατά του νομίμου (!) κυριάρχου του τόπου. Όθεν και ο της Ρωσσίας Αυτοκράτωρ, είς τούτων ών, από κοινού, και συμφώνως συγκατεδίκασεν αυτήν. Εκήρυξε δε και τον Αλέξ. Υψηλάντην απόβλητον και απεσπασμένον πάσης Ρωσσικής προστασίας· διότι παρά της Ιεράς Συμμαχίας η Τουρκία εθεωρήθη ως μέρος αναγκαίως συμπληρωματικόν της ισορροπίας και της ενεστώσης καταστάσεως της Ευρώπης, ήν τέως η Ιερά Συμμαχία υπεσχέθη να διατηρήση αναλλοίωτον.

Πηγή: Μιχαήλ Οικονόμου, Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας ή ο ιερός των Ελλήνων αγών, Εν Αθήναις, Εκ του τυπογραφείου Θ. Παπαλεξανδρή, 1873, σ. 96.