Μετά την εν Βαλτέτσι νίκην ήλθε και ο Μαυρομιχάλης με εκατόν Μανιάτας εις το Λεοντάρι, όπου απήλθον καί τινες των προκρίτων της Πελοποννήσου, και παραλαβόντες αυτόν, μετέβησαν εις την μονήν των Καλτεζιών, και αυτόθι συνήλθον και άλλοι, όσοι οι τυχόντες, και σκεψάμενοι περί των κοινών συμφερόντων, ζητήσαντες και λάβοντες την γνώμην των προκρίτων Ύδρας και Σπετσών, εσύστησαν Γερουσίαν, και εψήφισαν πρόεδρον αυτής τον Μαυρομιχάλην […], η δε Γερουσία δεν ήτον ασυντελής εις το έθνος, διότι τουλάχιστον δι’ αυτής εφάνη εις τον έξω κόσμον ότι δεν επανέστησαν οι Έλληνες ειμή διά να τεθώσιν υπό νόμους.

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Α΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1851, σ. 143.

Μετά τας μάχας Βαλτετσίου, Βερβενών και Δολιανών, συνελθόντες εν Καλτέτσαις οι πρόκριτοι συνέστησαν Γερουσίαν τη 26 Μαΐου εκ των Βρεσθένης Θεοδώρητου, Σωτηρίου Χαραλάμπους, Αθανασίου Κανακάρη, Αναγνώστου Παπαγιανόπουλου, Θεοχάρη Ρέντη, Νικολάου Πονηρόπουλου, Ασημάκη Ζαΐμη, και Γερμανού εκ Παλαιών Πατρών.

Πηγή: Λάμπρος Κουτσονίκας, Γενική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Τύποις του «Ευαγγελισμού» Δ. Καρακατζάνη, 1863-1864, σ. 40.

Ο δε Πετρόμπεης, αφ’ ού ειδοποιήθη, ότι συνήλθον τινες των Προκρίτων της Πελοποννήσου εις τα πέριξ της Τριπολιτζάς, μετέβη εις το Λεοντάρι με τριακοσίους περίπου Σπαρτιάτας. Εκεί μετέβησαν και οι Πρόκριτοι, και εκείθεν εις το Μοναστήριον, Καλτετζαίς λεγόμενον, όπου συσκεφθέντες απεεφάσισαν να συστήσουν Διοίκησιν, την οποίαν ωνόμασαν Γερουσίαν, και τη 26 έκαμαν την εκλογήν των Διοικητών οι εκεί παρευρεθέντες, και εψηφίσαντο τον μεν Πετρόμπεην Πρόεδρον., τον δε Βρεσθένης Θεοδώρητον, τον Αθανάσιον Κανακάρην, εκ Πατρών, τον Σωτήριον Χαραλάμπην, τον Αναγνώστην Δελιγιαννόπουλον, τον Θεοχαράκην ρέντη και τον Νικόλαον Πονηρόπουλον Μέλη της Γερουσίας.

Πηγή: Παλαιών Πατρών Γερμανός, Υπομνήματα περί της επαναστάσεως της Ελλάδος. Από το 1820 μέχρι του 1823, Καλλίνικος Καστόρχης (επιμ.), Εν Αθήναις, Εκ της τυπογραφίας Πέτρου Μαντζαράκη, 1837, σ. 42-43.

Εις ευόδωσιν δε του προκειμένου ήδη σκοπού συνήλθαν διάφοροι πρόκριτοι των πλείστων της Πελοποννήσου επαρχιών εις την επί των ορίων της Λακεδαίμονος μονήν των Καλτετσίων, ως πλησίον των περί την Τριπολιτσάν στρατοπέδων, και έχοντες την γνώμην και των εξ αιτίας του πολέμου απόντων προκρίτων υπέγραψαν την 26 μαΐου πράξιν, ήν εκδιδόμεν ολόκληρον… εσύστησαν την Αρχήν, ήν εκάλεσαν πελοποννησιακήν γερουσίαν.

Πηγή: Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως. Έκδοσις δευτέρα επιθεωρηθείσα και διορθωθείσα, τ. Α΄, Εν Λονδίνω, Εκ της εν τη αυλή του Ερυθρού Λέοντος τυπογραφίας Ταϋλόρου και Φραγκίσμου, αωξ΄-αωξβ΄ [1860-1862], σ. 301-305.

Μετά δε τας εν ταις μάχαις του Βαλτετζίου και των Δολιανών γενομένας ενδόξους και λαμπράς κατά των εχθρών νίκας (την 12 και την 18 Μαΐου 1821) εξεδόθησαν προσκλήσεις εις όλας τας εν Πελοποννήσω επαρχίας παρά των εν τη πολιορκία της Τριπολιτζάς διατελούντων στρατιωτικών και πολιτικών προυχόντων, διά να συνέλθωσιν ανά δύω ή τρεις αντιπρόσωποι αφ’ εκάστης επαρχίας εις την εν Καλτετζιαίς Μονή (κειμένην επί τοις όροις Λακεδαίμονος) όπου να συγκροτηθή Πελοποννησιακή Συνέλευσις.

Πηγή: Αμβρόσιος Φραντζής, Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος, αρχομένη από του 1715 και λήγουσα το 1835, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Εκ της τυπογραφίας Η Βιτώρια του Κωνστ. Καστόρχη και Συντροφίας, 1839, σ. 242.

Εις ταις Καλτεζιαίς, Επαρχία Μιστρά, έγεινε Συνέλευσις από μέρος προυχόντων της Πελοποννήσου και το εύρηκαν εύλογον να φέρωμεν τον Μαυρομιχάλην, οπού ήτον εις την Καλαμάταν. Επήγε ο Κανέλος ο Δελιγιάννης και ο Πονηρός, τον επήραν από την Καλαμάταν, τον επήγαν εις την Στεμνίτζα και τον έκαμαν Πρόεδρον της Γερουσίας, και έγραψαν εις την Ύδραν, εις ταις Σπέτζαις, εις την Επτάνησον. Εις την Ρούμελη η Δυτική Ελλάς είχε αποστατήσει τον Μάιο, και ημείς εκυττάζαμεν την δουλειά μας, κάθε ημέρα είχαμε ακροβολισμούς. Μέσα εις την Τριπολιτζά ήσαν 14.000 άρματα και 8.000 Καββαλαρέοι.

Πηγή: Θεόδωρος Γ. Κολοκοτρώνης, Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836, Γ. Τερτσέτης (επιμ.), Αθήνησι, Τύποις Χ. Νικολαΐδου Φιλαδελφέως, 1846, σ. 74.