[Δ]ιαλυθείσα η συνέλευσις απήλθεν η Υπερτάτη Διοίκησις εις Κόρινθον να παραλάβη την ακρόπολιν, την οποίαν και παρέλαβεν και ιμπαρκάρισεν τους Τούρκους εις πλοία και τους διεύθυνε κατά την Ανατολήν.

Πηγή: Αναγνώστης Κοντάκης, Απομνημονεύματα, Εμμανουήλ Γ. Πρωτοψάλτης (επιμ.), Βιβλιοθήκη, τ. 11, (εκλογή) Γ. Τσουκαλάς, Αθήνα [1957], σ. 46.

Ο Υψηλάντης, εν ώ οι αντίπαλοι ερραδιούργουν εις την Επίδαυρον εναντίον του, επετάχυνε την πτώσιν της Ακροκορίνθου […]. Ήδη δε κυματίζεται και επί της Ακροκορίνθου η ελληνική σημαία, και μέρος της φρουράς αποτελούσι και έν απόσπασμα των τακτικών Ελλήνων, οίτινες συνεμέθεξαν και της πολιορκίας, και συνετέλεσαν εις την πτώσιν του φρουρίου εκείνου.

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Α΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1851, σ. 279-280.

Μετά τον συμβιβασμόν τούτον εισήλθε εις την ακρόπολιν την 14 [Ιαναουαρίου] υπό την ευλογίαν του παρευρεθέντος επισκόπου Δαμαλών. Προπορευόμενος ο Κολοκοτρώνης και βαστών ελληνικήν σημαίαν εσταύρωσε δι’ αυτής την πύλην και την έστησεν επί των επάλξεων.

Πηγή: Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως. Έκδοσις δευτέρα επιθεωρηθείσα και διορθωθείσα, τ. Β΄, Εν Λονδίνω, Εκ της εν τη αυλή του Ερυθρού Λέοντος τυπογραφίας Ταϋλόρου και Φραγκίσμου, αωξ΄-αωξβ΄ [1860-1862], σ. 130.

Μετά δε την καταγραφήν των εν τη Ακροκορίνθω διαφόρων πραγμάτων κινητών και ακινήτων εξήλθον οι Οθωμανοί, εκ των οποίων άλλους μεν πολλούς παρέλαβον οι Έλληνες δι’ υπηρέτας των, επεβίβασαν δε περίπου των 600 εις δύω Ελληνικά πλοία διά να τους μεταφέρωσιν εις την Ασίαν• κατά δυστυχίαν όμως τρικυμίας επιπεσούσης εις την θάλασσαν, επνίγησαν άπαντες.

Πηγή: Αμβρόσιος Φραντζής, Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος, αρχομένη από του 1715 και λήγουσα το 1835, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Εκ της τυπογραφίας Η Βιτώρια του Κωνστ. Καστόρχη και Συντροφίας, 1839, σ. 82-83.

Ο Κολοκοτρώνης λοιπόν την 14 Ιανουαρίου 1822, επειδή τους είδεν ότι δεν εσυμβιβάζοντο, επήρε μόνος του την σημαίαν και μου είπε να τον ακολουθήσω• επήγεν εις την πόρταν του φρουρίου, την εσταύρωσε με την σημαίαν και εφώναξε των Τούρκων και άνοιξαν την πόρταν, έδωσεν αυτών την σημαίαν και την έμπηξαν επάνω εις την Πόρταν, έπειτα έφθασαν και οι αρχιερείς Κορίνθου και Δαμαλών και άλλοι, και εψάλη δοξολογία μέσα εις το φρούριον• ήλθαν και οι προσδιωρισμένοι από τα σώματα πολιτικοί και στρατιωτικοί και εμβήκαν εις το φρούριον διά να να πραγματοποιήσουν την συνθήκην• μετά ταύτα έστειλε και η νεοσυσταθείσα Κυβέρνησις και το παρέλαβε.

Πηγή: Φωτάκος [=Φώτιος Χρυσανθόπουλος], Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθήνησι, Τύποις και Βιβλιοπωλείω Π.Δ. Σακελλαρίου, 1858, σ. 145.

 Ο Π. Γιατράκος επήρε τον Κιαμίλπεη και 20 Ζορμπάδαις Λεονταρίταις και Τριπολιτζώταις. Ο Υψηλάντης, ο Αναγνωσταράς, ήτον όλοι εκεί, και ο Γιατράκος με τους Τούρκους επήγε εις τα Εξαμίλια, και τ' άλλα στρατεύματα επήγαν μέσα εις την χώρα στην Κόρινθο, και επολιορκούσαν το Κάστρο. Μια ημέρα σηκώθηκα και επήγα εις τα Εξαμίλια και ηύρηκα τον Κιαμίλπεη, διά να γράψη ένα γράμμα εις τον Επίτροπόν του και εις την γυναίκα του να παραδώση το Κάστρο˙ εγώ του έκαμα χίλιους φόβους, μην εστάθη αδύνατο. Στην Κόρινθο εσκότωσε το στράτευμα 20 Τούρκους.

Πηγή: Θεόδωρος Γ. Κολοκοτρώνης, Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836, Γ. Τερτσέτης (επιμ.), Αθήνησι, Τύποις Χ. Νικολαΐδου Φιλαδελφέως, 1846, σ. 88-89.

...σαν έβαλα τους 30 ανθρώπους μέσα και εξαρμάτωσαν τους Τούρκους, μου ωμίλησαν, ότι, τα έκαμαν όλα˙ τότε έδωκα είδησιν εις τους απεσταλμένους της Συνελέυσεως, και επήρα 300 από τα διάφορα σώματα, και επήγα εις την πόρτα, και εσταύρωσα με μία σημαία Ελληνική την πόρτα, και έπειτα τους έμβασα μέσα και έβαλα αυτήν την σημαία απάνου εις το Κάστρο. Τα στρατεύματα και εγώ εκατεβήκαμε εις την χώρα, είμεθα 6.000˙ οι Τούρκοι ήσαν 300: εις τα μέσα του Δεκεμβρίου. Εις την πτώσιν της Κορίνθου ήσαν, Υψηλάντης, Μαυρομιχάληδες, Πετμεζαίοι, Γιαννάκης Κολοκοτρώνης, Αποστόλης Κολοκοτρώνης, υιός μου Γενναίος, Αντώνης Κολοκοτρώνης, Αναγνωσταράς, Γιατράκος, Κεφάλας, Κολιόπουλος.

Πηγή: Θεόδωρος Γ. Κολοκοτρώνης, Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836, Γ. Τερτσέτης (επιμ.), Αθήνησι, Τύποις Χ. Νικολαΐδου Φιλαδελφέως, 1846, σ. 91.