Ο Μαυροκορδάτος εννοήσας τον διά την Σφακτηρίαν σκοπόν του εχθρού, το πρωί της 26 διαπεραιούται αυτόθι με τους υπ’ αυτόν στρατιώτας, με τον Τσιώκρην και άλλους […].

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Β΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1852, σ. 281.

Ο Ιμπραΐμης, ασφαλισθείς από ταις πλάταις, έδωσεν την προσοχήν του στο Νεόκαστρον, το νησίον Σφακτηρίας και τους Παλαιόυς Ναυαρίνους. Πολεμεί διά θαλάσσης την νήσον Σφακτηρίαν, και εις τας 25 και 36 Απριλίου, με όλην την επιμονήν και ολίγοι όντες οι Έλληνες, αφού αντιστάθησαν όλην την ημέραν –από την έκτασιν της θέσεως, η από την άπειρον διοίκησιν και οχύρωσιν- κάμνει απόβασιν, και πολεμούντες ετελείωσαν όλοι• επισφράγησαν το παλαιόν όνομα Σφακτηρίαν, με την σφαγήν των.

Πηγή: Ν. Κασομούλης, Στρατιωτικά ενθυμήματα της Επαναστάσεως των Ελλήνων (1821-1833). Προτάσσεται ιστορία του Αρματωλισμού, Γιάννης Βλαχογιάννης (εισ.-σημ.), τ. Β΄, Αθήναι, Χορηγία Παγκείου Επιτροπής, 1939, σ. 57.

Ο δε εχθρικός στόλος έφθασεν εις την Μεθώνην και απεβίβασεν περί τους 4 χιλιάδας στρατόν επί της Σφακτηρίας, μετά των οποίων οι Έλληνες ήλθαν εις τας χείρας και εγένεντο η φονικωτάτη μάχη, ακολούθως οι Έλληνες απεσύρθησαν εις τους παλαιόύς Αβαρίνους.

Πηγή: Λάμπρος Κουτσονίκας, Γενική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Τύποις του «Ευαγγελισμού» Δ. Καρακατζάνη, 1863-1864, σ. 244.

Ο εχθρός παρετήρησεν ότι η άλωσις του φρουρίου εκρεμάτο από της αλώσεως της Σφακτηρίας• αύτη δε απήτει σύμπραξιν ναυτικής δυνάμεως…αφ’ ού τοιουτοτρόπως οι θέσεις αύται εκυριεύθησαν παρά του εχθρού, κατέλαβε τους λοιπούς φόβος, εκενώθησαν όλαι οι άλλαι και δεν επρόκειτο πλεόν πώς να νικήσωσιν αλλά πώς να σωθώσι.

Πηγή: Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως. Έκδοσις δευτέρα επιθεωρηθείσα και διορθωθείσα, τ. Γ΄, Εν Λονδίνω, Εκ της εν τη αυλή του Ερυθρού Λέοντος τυπογραφίας Ταϋλόρου και Φραγκίσμου, αωξ΄-αωξβ΄ [1860-1862], σ. 196-200.

Εν ώρα δε μεσημβρίας (της 27 ή της 28 Απριλίου) εν μια των της Σφακτηρίας θέσεων κατεχόμενη παρ’ ολίγων Φαναριτών και Λεονταριτών Ελλήνων μετά του Αναγνωσταρά επιπεσούσαι πολλαί λέμβοι με πλήθος Οθωμανών εν αυταίς, κανονιοβολούντων δε και των πλοίων ταυτοχρόνως, έτρεψαν εις φυγήν τους εν τη θέσει εκείνη Έλληνας, ώστε οι εχθροί εκείνοι έκαμαν πάραυτα δύω αποβάσεις λέμβων επί τη Σφακτηρίαν.

Πηγή: Αμβρόσιος Φραντζής, Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος, αρχομένη από του 1715 και λήγουσα το 1835, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Εκ της τυπογραφίας Η Βιτώρια του Κωνστ. Καστόρχη και Συντροφίας, 1839, σ. 336-337.