Η πληγή ήτον εις το υπογάστριον και ανίατος κατά τας παρατηρήσεις των ιατρών. Μ’ όλον ότι οι παρεστώτες εζητούσαν να παραστήσωσιν εις τον Καραϊσκάκην ότι δεν ήτον επικίνδυνος, αυτός μετά τινας εδικάς του παρατηρήσεις εξήγησε με μίαν συνήθη έκφρασίν του, ότι εγνώρισε το ανίατον, δεν μετέβαλε δε διόλου το ήθος, αλλά διέμεινεν ο ίδιος δημηγορών και ομιλών μεγαλοφώνως με τους παρευρισκομένους έως ού ολίγας ώρας μετά την μεσημβρίαν απέθανεν, αφήσας τελευταίαν παραγγελίαν να τον ενταφιάσωσιν εις μίαν μεγάλην εκκλησίαν.

Πηγή: Δημήτριος Αινιάν, Απομνημονεύματα, Εμμανουήλ Γ. Πρωτοψάλτης (επιμ.), Βιβλιοθήκη, τ. 7, (εκλογή) Γ. Τσουκαλάς, Αθήνα [1956], σ. 136.

Ο Κιουταχής νομίζων εύκολον την διάλυσιν του εις Κερατζίνι στρατοπέδου, εκίνησε κατ’ αυτού με πολυάριθμον πεζικόν και ιππικόν […]. Κατά την μάχην ταύτην, ήτις διήρκεσεν από της ανατολής του ηλίου έως δύο ώρας μ.μ. οι εχθροί υπόφερον μεγίστην ζημίαν.

Πηγή: Χρ. Σ. Βυζάντιος, Ιστορία του τακτικού στρατού της Ελλάδος από της πρώτης συστάσεώς του κατά το 1821 μέχρι των 1832, Εν Αθήναις, Εκ της τυπογραφίας Κ. Ράλλη, 1837, σ. 118.

Μεταφερθείς [ο Καραϊσκάκης] εκείθεν εις την Σαλαμίνα μετά ημέρας τινάς εξέπνευσεν

Πηγή: Χρ. Σ. Βυζάντιος, Ιστορία του τακτικού στρατού της Ελλάδος από της πρώτης συστάσεώς του κατά το 1821 μέχρι των 1832, Εν Αθήναις, Εκ της τυπογραφίας Κ. Ράλλη, 1837, σ. 122.

Ο δε Καραϊσκάκης πολεμών να εμποδίση τους Έλληνας και να ορμήσουν εκ δευτέρους εις την μάνδραν, έρριχναν εναντίον των Ελλήνων και του Καραϊσκάκη οι εντός της μάνδρας. Ήτον και δύο Τούρκοι έξωθεν της μάνδρας κατά το μέρος της θαλάσσης, όπου υπάρχει και ένα κτίριον με ένα δένδρον, νομίζω συκιάν, έρριξαν αυτοί οι δύο Τούρκοι και επλήγωσαν τον ένδοξον Καραϊσκάκην.

Πηγή: Ιωάννης Θ. Κολοκοτρώνης (Γενναίος), Απομνημονεύματα, Εμμανουήλ Γ. Πρωτοψάλτης (επιμ.), Βιβλιοθήκη, τ. 1, (εκλογή) Γ. Τσουκαλάς, Αθήνα [1956], σ. 171.

Ο Καραϊσκάκης φθάσας την νύκτα της 2 προς την 3 Μαρτίου εις Κερατσίνι, κατεσκεύασεν οχυρώματα εις τόπον επίπεδον βολής τουφεκίου απέχοντα των εχθρικών, όντων κατεσκευασμένων εις υψηλούς λόφους […]. Εις τας μάχας αυτάς εφονεύθησαν και επληγώθησαν ως οκτακόσιοι Τούρκοι· έπεσον δε και εκ των Ελλήνων και επληγώθησαν είκοσι. Μετά ταύτα ο Κιουταχής απεσύρθη εις τα Πατήσια και εις τας Αθήνας.

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Γ΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1857, σ. 266-268.

Ο δε Καραϊσκάκης τούτους ιδών, διέταξε τους Έλληνας και κατέλαβον τας αναγκαίας θέσεις, προς αντίκρουσιν· αλλ’ εν ώ περιήρχετο θαρρύνων αυτούς εις την μάχην, πληγώνετα φευ! θανασίμως εις το υπογάστριον από βόλι εχθρικόν, και η στερ. Ελλάς αφαιρείται τον ελευθερωτήν, και η άλλη Ελλάς ήτις ήλπιζε πολύ και εις αυτόν, ήδη κινδυνεύει πολύ πλέον.

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Γ΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1857, σ. 289.

Σκύπτει [ο Καραϊσκάκης] έως εις την γην, να μη φαίνεται απ’ έξω, και δείχνει με το δάκτυλον την θέσιν του Κερατζινίου: - Ιδού η θέσις, λέγει, όπου θα πιάσωμεν• εκεί έχει πλησίον και ένα πηγάδι με νερόν αρκετόν, και πλησιάζει και η θροφή <στελλομένη> με τα πλοία. Επήγα μόνος μου προψές με τον Γιαννάκην Λογοθέτην, και την παρατήρησα, την νύκτα, αφού την διάλεξα από <όλον> τον Φαληρέαν… Εδώ θα αποθάνωμεν όλοι! Είπαμεν. Και <όλοι> ανασκο<υ>μπώθηκαν. Εσημανεν η σάλπιξ• προετοιμάσθημεν, και δεν άκουγεν καθόλου φωνήν, από κανέναν…Αφού τέλος πάντων, μετά τέσσαραις ώραις πυροβολισμόν, μας έρριξεν <ο εχθρός> περίπου από 300 κανόνια, και καταγκρέμνισεν τα τείχη μας, βλέπομεν έναν <Τούρκο> ιππέαν τρέχοντα από σώμα εις σώμα (κοινωποιών την απόφασιν της εφόδου) και τα πυροβόλα να τα σέρνουν όπισθεν.

Πηγή: Ν. Κασομούλης, Στρατιωτικά ενθυμήματα της Επαναστάσεως των Ελλήνων (1821-1833). Προτάσσεται ιστορία του Αρματωλισμού, Γιάννης Βλαχογιάννης (εισ.-σημ.), τ. Β΄, Αθήναι, Χορηγία Παγκείου Επιτροπής, 1939, σ. 427, 435-437.

[Ο]ι δε δια θαλάσσσης και τη νύκτα της επιούσης έφθασαν εις Κερατζίνι παραθαλάσσιαν θέσιν επί του πορθμού της Σαλαμίνος απέχοντοντος περί της μίας ώρας του Πειραιώς βορείως, και ωχυρώθησαν, έμπροσθεν δε των ελληνικών οχωρωμάτων επί του πεδίου κείται μετόχιον, περιτειχισμένον άσκεπον έντος αυτού ο Καραϊσκάκης έθεσε 250 εκ των αρίστων μαχητών…την επαύριον όμως κατέβη ο ίδιος ο Κιουταχής μετά πολυαρίθμου στρατού πεζών, τριακοσίων ίππων και κανονιών με την ελπίδα να καταστρέψει τους Έλληνες και να τους πνίξη εις την θάλασσαν…η αφοβία των Ελλήνων εξέπληξε τους εχθρούς κατά την ημέραν ταύτην.

Πηγή: Λάμπρος Κουτσονίκας, Γενική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Τύποις του «Ευαγγελισμού» Δ. Καρακατζάνη, 1863-1864, σ. 328.

Ο μεν Αρχηγός λαβών μεθ’ εαυτού υπέρ τους εξακοσίους τους πλέον ευρώστους, και νεωτέρους επορεύθη διά των μεσημβρινών παραλίων της Αττικής εις το Κερατσίνι• οι δε λοιποί διά θαλάσσης• παραγενόμενοι κατά την τετάρτην ώραν της νυκτός τη δευτέρα Μαρτίου, ετοποθετήθησαν ανεγείραντες δι’ όλης της νυκτός οχυρώματα επί τινων λόφων, κατέλαβον και έν μετόχιον κείμενον έμπροσθεν των οχυρωθέντων λόφων, και εις τόπον πεδινόν… αποφάσισε να το ασφαλίση με τετρακοσίων εκλεκτών στρατιωτών δύναμιν υπ’ οδηγίαν ανδρείων οπλαρχηγών… μαθών ο Κιουταχής το απροσδόκητον στράτευμα του Καραϊσκάκη εις Κερατσίνι, εκινήθη ο ίδιος κατ’ αυτού.

Πηγή: Χριστόφορος Περραιβός, Απομνημονεύματα πολεμικά διαφόρων μαχών συγκροτηθεισών μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών κατά τε το Σούλιον και Ανατολικήν Ελλάδα από του 1820 μέχρι του 1829 έτους, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Εκ της Τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά, 1836, σ. 129-130.

Την επιούσαν λοιπόν της 4 Μαρτίου, ανατείλαντος του ηλίου, επέρχεται εις Κερατήνι πανστρατία, έχων πεζούς μεν περί τας έξ χιλάδας, ιππείς δε επέκεινα των 800.

Πηγή: Διονύσιος Σουρμελής, Ιστορία των Αθηνών κατά τον υπέρ ελευθερίας αγώνα. Αρχομένη από της επαναστάσεως μέχρι της αποκαταστάσεως των πραγμάτων, Εν Αιγίνη, Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά, 1834, σ. 203.

Την δε εσπέραν της 2 μαρτίου εκίνησαν όλοι μεν οι διά ξηράς οι δε διά θαλλάσης, και την επάυριον ετοποθετήθησαν διά νυκτός εν Καρατσηνίω…την επάυριον, ανατέλοντος του ηλίου, ήλθεν ο Κιουταχής συνεπιφέρων πολυάριθμόν πεζικόν, τετρακοσίους ιππείς και κανόνια και ελπίζων να ρίψη τους εχθρούς του εις την θάλασσα…ο Καραϊσκάκης τους στρατιώτας μοιράσας αυτοίς χρήματα και υποσχεθείς πλουσιωτέρας αμοιβάς, αν ηρίστευαν…ηρίστευσαν και οι κατέχοντας τας άλλας θέσεις Έλληνες. Έν μόνον οχύρωμα έχασαν, αλλά μετ’ ολίγον το ανέκτησαν, ώστε πολεμούντες οι εχθροί κατ’ αρχάς επί βλάβη, κατήντησαν να πολεμώσιν επί αμύνη και ηναγκάσθησαν να απομακρυνθώσι την β’ ωραν μετά μεσημβρίαν κακώς έχοντες.

Πηγή: Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως. Έκδοσις δευτέρα επιθεωρηθείσα και διορθωθείσα, τ. Δ΄, Εν Λονδίνω, Εκ της εν τη αυλή του Ερυθρού Λέοντος τυπογραφίας Ταϋλόρου και Φραγκίσμου, αωξ΄-αωξβ΄ [1860-1862], σ. 130-132.