Εν ώ δε ο Γ. επίτροπος της Αρχής, ως εγκληματίας ή ως αιχμάλωτος πολέμου θεωρούμενος υπό της Αυστρίας, καθείργεται, ο πληρεξούσιος εκείνου Δημήτριος Υψηλάντης έφθασεν εις την Ελλάδα, και την 8 Ιουνίου επέβη εις την νήσον Ύδραν, συνωδευμένος από τον Παναγιώτην Α. Αναγνωστόπουλον, τον Αλ. Κατακουζινόν, τον Γ. Τυπάλδον Κοζάκην και άλλους […] οι δ’ Έλληνες εν γένει ήλπισαν πολύ πλέον να επιτύχωσιν εις τον αγώνα των.

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Α΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1851, σ. 203.

Ενώ ημείς διαμένομεν εις το νέον τούτο στρατόπεδον, έτερα δε στρατόπεδα συνεκεντρούντο εις διάφορα άλλα μέρη περί την πεδιάδα της Τριπόλεως, μανθάνομεν ότι ο Δημήτριος ο Υψηλάντης έφθασεν εις Ύδραν και εκείθεν επρόκειτο να έλθη εις Άστρος και ν’ ανέβη προς τα στρατόπεδά μας.

Πηγή: Στέφανος Στεφανόπουλος, Απομνημονεύματά τινα της Επαναστάσεως του 1821, Εν Τριπόλει, Τύποις της Φωνής των Επαρχιών, 1864, σ. 64.

Ο Κολοκοτρώνης, ο <Γ.> Σισίνης με τον υιό του Χρύσανθον, ο Αναγνώστης Δεληγιάννης και οι αδελφοί του Κανέλλος, Δημητ. και Νικολάκης, <Δημ.> Παπατζιωνόπουλος, Δημ. Αρκαδινός, Μητροπέτροβας, Κίρτζιαλης, Αναστάσιος Μοθωναίος, ο Νοταρόπουλος Ιωάννης, Παναγιώτης Νοταράς και ο Θεοδωράκης Γρίβα εσυλλήφθησαν και ευρίσκοντο φυλαγμένοι. Ο Χ΄΄Χρίστος έλαβεν διαταγήν να τους αφοπλίση και αμέσως να τους εμβαρκαρίση δια την Ύδραν. Κατά τας 6 Φεβρουαρίου 1825 εμβαρκαρίσθησαν. Ενώ τους εμβαρκάριζαν, εσυνάχθη ο λαός και τους κοίταζεν• ο Κολοκοτρώνης εφώναξεν: - Τι κοιτάζετε, βρε΄Έλληνες; Εγώ είμαι ο Κολοκοτρώνης• θάλασσα εμένα δεν με τρώγει, αλλ’ ούτε τα ψάρια!

Πηγή: Ν. Κασομούλης, Στρατιωτικά ενθυμήματα της Επαναστάσεως των Ελλήνων (1821-1833). Προτάσσεται ιστορία του Αρματωλισμού, Γιάννης Βλαχογιάννης (εισ.-σημ.), τ. Β΄, Αθήναι, Χορηγία Παγκείου Επιτροπής, 1939, σ. 12.

Ήλθεν και η είδησις θετική κατόπιν, ότι το Βουλευτικόν σώμα, μετά ικανήν συζήτησιν, έκρινεν εύλογον την γενικην αμνηστείαν και να εξέλθουν εκ της φυλακής της Ύδρας οι μεν, οι δε να έλθουν από όπου και αν ήσαν <εξόριστοι>.

Πηγή: Ν. Κασομούλης, Στρατιωτικά ενθυμήματα της Επαναστάσεως των Ελλήνων (1821-1833). Προτάσσεται ιστορία του Αρματωλισμού, Γιάννης Βλαχογιάννης (εισ.-σημ.), τ. Β΄, Αθήναι, Χορηγία Παγκείου Επιτροπής, 1939, σ. 60.

Κατά την εποχήν ταύτην έφθασεν ο Δ. Υψηλάντης εις την νήσον Ύδραν και ειδοποίησε περί της αφίξεώς του τους προκρίτους Πελοποννησίους, γράψας αυτοίς, ότι επεθύμει να τους ιδή. Έσπευσαν λοιπόν προς αντάμωσίν του εις το Άστρος…

Πηγή: Λάμπρος Κουτσονίκας, Γενική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Τύποις του «Ευαγγελισμού» Δ. Καρακατζάνη, 1863-1864, σ. 40-41.

Εξεπέστειλεν τον πεπαυμένον ναύαρχον Ανδρέαν Μιαούλην με έν μέρος ναυτών ίνα παραλάβη τον στόλον και να τον μεταφέρει εις Ύδραν, όστις μεταβάς παρέλαβον το στόλον, αλλά δεν ηδυνήθη να τον μεταφέρη εις Ύδραν, διότι εφυλάττοντο τα στενά της εξόδου υπό των στρατευμάτων του Κυβερνήτου, διό και επυρπόλησεν αυτά και ανεχώρησεν επί μιας λέμβου.

Πηγή: Λάμπρος Κουτσονίκας, Γενική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Τύποις του «Ευαγγελισμού» Δ. Καρακατζάνη, 1863-1864, σ. 388.

Διεδόθη η είδησις της ελεύσεως του Πρίγκιπος Δημητρίου Υψηλάντη εις την Ύδραν, και οι Γερουσιασταί έγραψαν εγκύκλια γράμματα εις τους Προκρίτους των Επαρχιών, ειδοποιούντες την έλευσίν του εις τας 12 Ιουνίου, και περικλείοντες μίαν προκήρυξίν του εν τύποις εκδεδομένην, και προσκαλούντες τους Προκρίτους να υπάγουν να τον υποδεχθούν εις το Άστρος, και να συσκεφθούν περί της των πραγμάτων ευταξίας.

Πηγή: Παλαιών Πατρών Γερμανός, Υπομνήματα περί της επαναστάσεως της Ελλάδος. Από το 1820 μέχρι του 1823, Καλλίνικος Καστόρχης (επιμ.), Εν Αθήναις, Εκ της τυπογραφίας Πέτρου Μαντζαράκη, 1837, σ. 50.

Την 7 Ιουνίου ο Δημήτριος Υψηλάντης πληρεξούσιος του αυταδέλφου του Αλεξάνδρου, έφθασεν εις Ύδραν εκ Τεργέστης.

Πηγή: Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως. Έκδοσις δευτέρα επιθεωρηθείσα και διορθωθείσα, τ. Α΄, Εν Λονδίνω, Εκ της εν τη αυλή του Ερυθρού Λέοντος τυπογραφίας Ταϋλόρου και Φραγκίσμου, αωξ΄-αωξβ΄ [1860-1862], σ. 305-306.

Την δε 7 Ιουνίου (1821) έφθασε θετική φήμη εις περί την Τριπολιτζάν στρατόπεδον, ότι ο Δημήτριος Υψηλάντης απέβη εις Ύδραν, και ότι εκείθεν μεταβαίνει σύντομα εις Πελοπόννησον.

Πηγή: Αμβρόσιος Φραντζής, Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος, αρχομένη από του 1715 και λήγουσα το 1835, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Εκ της τυπογραφίας Η Βιτώρια του Κωνστ. Καστόρχη και Συντροφίας, 1839, σ. 251.

Την 7 Ιουνίου είχεν έλθει η είδησις ότι έφθασεν ο Δημήτριος Υψηλάντης εις Ύδραν και από εκεί έρχεται εις Άστρος, και όλος ο κόσμός εμψυχώθη• μάλιστα δε οι στρατιώται επίστευσαν ότι θα παύσουν τα δεινά των διότι και τα λόγια των αποστόλων ήταν ακόμη εις ενθύμησιν του… Απεφάσισαν λοιπόν τότες πολλοί να παν να τον προϋπαντήσουν εις το Άστρος• και επήγαν ο Πέτρόμπεης, ο Κολοκοτρώνης, Ζαΐμης, Κανέλ. Δελιγιάννης, Π. Γιατρράκος, Κεφάλας, Αρχ. Φλέσας, Αναγνωσταράς, Π. Πατρών, ο Βρεσθένης, ο Έλους, ο Σωτηράκης Χαραλάμπης και άλλοι πολλοί.

Πηγή: Φωτάκος [=Φώτιος Χρυσανθόπουλος], Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθήνησι, Τύποις και Βιβλιοπωλείω Π.Δ. Σακελλαρίου, 1858, σ. 81-82.

Τον Ιούνιο Μήνα ήλθε ο Υψηλάντης εις το Άστρος και εσυνάχθηκαν όλοι οι Άρχοντες της Πελοποννήσου, Ανδρέας Ζαΐμης, Σωτήρ Χαραλάμπης, Πετρόμπεης, Αναγνώστης, Δελιγιαννέοι και λοιποί, και εγώ, και επήγαμεν να προϋπαντήσωμεν τον Υψηλάντην. Εις το ορδί άφησα τον Πάνο υιόν μου, Γιαννάκη Κολοκοτρώνη, Αναγνωσταρά, Γιατράκο, Μητροπέτροβα και λοιπούς˙ τον εκαρτερέσαμεν με παράταξι, και έτυχαν και οι Σπετζιώτες προύχοντες εκεί και επήγαμεν όλοι, και τον επήγαμεν εις τα Βέρβενα˙ εκεί ο Υψηλάντης εγύρευε να κάμη πράγματα οπού δεν άρεζαν των αρχόντων και έτζι εφιλονείκησαν. Ο Υψηλάντης είχε μαζύ του τον Βάμβα, Αναγνωστόπουλο, Αντωνόπουλο, και μια πενηνταριά μαθητάς της Ευρώπης Έλληνας. Εκεί ήθελε να κάμη ως Επίτροπος του γενικού Επιτρόπου, οι Άρχοντες δεν ηθέλησαν και έτζι εδυσαρεστήθη ο Υψηλάντης και ανεχώρησε διά την Καλαμάτα.

Πηγή: Θεόδωρος Γ. Κολοκοτρώνης, Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836, Γ. Τερτσέτης (επιμ.), Αθήνησι, Τύποις Χ. Νικολαΐδου Φιλαδελφέως, 1846, σ. 74.

[...] εβγήκα έξω και ωμίλησα: Έλληνες τι θέλετε; ελάτε εδώ˙ και ευθύς έτρεξαν και με 'σήκωσαν εις τον αέρα, Μου λέγουν: ότι θέλομε να σκοτώσωμε τους άρχοντας, διότι μας εδίωξαν τον Υψηλάντη˙ εγώ τους είπα: [...] διατί θέλομεν τον χαϋμό μας μονάχοι μας; ημείς εσηκώσαμε τα άρματα διά τους Τούρκους και έτζι ακουσθήκαμεν εις την Ευρώπη, ότι 'σηκωθήκαμεν οι Έλληνες διά τους Τυράννους, και στέκεται όλη η Ευρώπη να ιδή τι πράγμα είναι τούτο. Οι Τούρκοι όλοι είναι ακόμη απείραγοι εις τα Κάστρα και εις ταις χώραις, και ημείς εις τα βουνά, και αν σκοτώσωμεν τους προεστούς θα ειπούν οι Βασιλείς, ότι τούτοι δεν εσηκώθησαν διά την ελευθερίαν, αλλά διά να σκοτωθούν συνατοίτους, και είναι κακοί ανθρώποι, Καρβονάροι, και τότε ειμπορούν οι Βασιλείς να βοηθήσουν τον Τούρκο και να λάβωμε ζυγόν βαρύτερον από εκείνον οπού είχαμε˙ γράφομε και έρχεται οπίσω ο Υψηλάντης και μην επήρε ο νους σας αέρα.

Πηγή: Θεόδωρος Γ. Κολοκοτρώνης, Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836, Γ. Τερτσέτης (επιμ.), Αθήνησι, Τύποις Χ. Νικολαΐδου Φιλαδελφέως, 1846, σ. 75.

Ο Ζαΐμης έφθασε διά να εμβούμεν εις την Τριπολιτζάν. Οι Τριπολιτζώτες εφοβήθησαν διά τον σκοτωμόν του Πάνου και αντιστάθηκαν· τους εφοβέρισε και ο Κανέλλος Δεληγιάννης. Η Κυβέρνησις του Κουντουριώτη εδυνάμωσεν, έστειλεν εις την Ρούμελην, έφερε τον Γκούρα, και οι άλλοι καπεταναίοι της Ρούμελης εμβήκαν εις την Κόρινθον, εκυνήγησαν τον Νοταράν. Απ' εκεί επήγαν εις την Κερπενή, χχωριό των Καλαβρύτων, έκλεισαν τον Ζαΐμη, ήλθεν και ο Καραϊσκάκης και ο Τζαβέλας εναντίον του Ζαΐμη, τον εχάλασαν τον Ζαΐμη, και ο Ζαΐμης, Λόντος και Νικήτας κατέφυγαν εις την Δυτικήν Ελλάδα. Ο Καραϊσκάκης και ο Τζαβέλας μ' έγραφαν διά να ομιλήσωμεν και με παίρνουν απάνω τους αν πάθω τίποτε. Εγώ όμως δεν ήμουν πλέον εις την Καρύταιναν, διότι ήλθεν ο Κολιόπουλος σταλμένος από την Κυβέρνηση και μου είπεν ότι να πάμε εις το Ναύπλιον διά να συμβιβασθούν τα πράγματα. Επήγαμεν εις την Τριπολιτζάν. Εκεί ήτον μία επιτροπή από τον Σκούρτην, τον Γ. Μαυρομάτην και Κ. Ζαφειρόπουλον, και με έκαμαν όρκους, ότι να πάγω κάτω να συμβιβαστούν τα πράγματα και από αυτά. Ενεπιστεύθηκα εγώ, επήγα εις το Ναύπλιον. Εκεί εις ένα δύο ημέρες βλέπω να διώχνουν τους ανθρώπους μου και να με αφήνουν μοναχόν in arresto έως ότου να μαζώξουν και τους άλλους. Μας εβαρκάσισαν εις μίαν γολέταν, Γοργώ, ήταν και ο Σκούρτης, και μας επήγαν εις την Ύδραν. Εκαθίσαμεν δύο ημέρες και μας έστειλαν στον Προφήτην Άγιον Ηλίαν, ένα μοναστήρι. Εκαθίσαμεν 4 μήνας. 20 ημέρες μετά το πιάσιμόν μας, ήλθεν ο Μπραΐμης εις την Πελοπόννησον. Εις την Ύδραν άρχισε να γίνεται από τον λαόν μία εταιρία διά να μας βγάλουν.

Πηγή: Θεόδωρος Γ. Κολοκοτρώνης, Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836, Γ. Τερτσέτης (επιμ.), Αθήνησι, Τύποις Χ. Νικολαΐδου Φιλαδελφέως, 1846, σ. 142.