Σκεπτομένη δε η συνέλευσις περί σχηματισμού διοικήσεως, η γνώμη όλων ήτον Σύνταγμα, Βουλή και Εκτελεστικόν. Έμενε λοιπόν να αποφασισθή εκ πόσων μελών να σύγκειται το Εκτελεστικόν και αι γνώμες έκλιναν δι’ ένα και μόνον άτομον. Το κακόν ήτον όπου ο άνθρωπος ούτος δεν εφαίνετο εις την Ελλάδα, και άλλος έλεγε τον Ρώμα, άλλος τον Καποδίστρια, και άλλοι άλλους, ουχί όμως επί συνεδριάσεως. […] Και πρώτον εκλέχθη το Μέγα Σάββατο ο Κόχραν ναύαρχος, και ο Καποδίστριας Κυβερνήτης, ο δε Τζουρς εκλέχθη αρχιστράτηγος.

Πηγή: Αναγνώστης Κοντάκης, Απομνημονεύματα, Εμμανουήλ Γ. Πρωτοψάλτης (επιμ.), Βιβλιοθήκη, τ. 11, (εκλογή) Γ. Τσουκαλάς, Αθήνα [1957], σ. 66-67.

Και πρώτον λαβούσα υπ’ όψιν το Σύνταγμα της Επιδαύρου και Άστρους, εψήφισε νέον Σύνταγμα· αισθανομένη δε την ανάγκην να θέση επί κεφαλής της Κυβερνήσεως άνδρα άξιον, εψήφισε ως τοιούτον τον Ιωάννην Καποδίστριαν· είτα μη θέλουσα να δώση αφορμήν αντιζηλίας τοις Άγγλοις, εξέλεξε τον μεν Κόχραν ως στόλαρχον, τον δε Τσουρτς ως αρχιστράτηγον της Ελλάδος.

Πηγή: Κωνσταντίνος Μεταξάς, Ιστορικά Απομνημονεύματα εκ της ελληνικής επαναστάσεως, Εμμανουήλ Γ. Πρωτοψάλτης (επιμ.), Βιβλιοθήκη, τ. 6, (εκλογή) Γ. Τσουκαλάς, Αθήνα [1956], σ. 146.

Οι εν Αιγίνη πληρεξούσιοι πληροφορηθέντες ότι ήδη αρχίζει τας τακτικάς εργασίας της η εν Ερμιώνη συνέλευσις […] και την 10 Φεβρουαρίου συνεδριάζουσι και εκλέγουσι πρόεδρον της συνελεύσεως των τον Γ. Σισίνην (εις όλας τας προκαταρκτικάς συνεδριάσεις των εξέλεγον τον γεροντότερον Ζώην Πάνου), Γραμματέα τον Ν. Σπηλιάδην, και φρούραρχον της φρουράς της Συνελεύσεως τον Νικηταράν, όστις ασθενήσας εις την μετά του Καραϊσκάκη εκστρατείαν ήτο προ μικρού εστραμμένος εις την Πελοπόννησον.

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Γ΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1857, σ. 200-201.

Όθεν αφ’ ού ήκουσαν οι Νησιώται και του Άμιλτον την συμβουλήν, έδωκαν και αυτοί την ψήφον των ως και οι μετ’ αυτών, και ούτως εψηφίσθη ο Καποδίστριας Κυβερνήτης της Ελλάδος από όλον το έθνος ομοφώνως, και υπεγράφησαν υφ’ όλων των πληρεξουσίων και των αρχιερέων όσοι ευρέθησαν εις την συνέλευσιν το επόμενον ψήφισμα και παρεπόμενη πρόσκλησις […].

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Γ΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1857, σ. 231-232.

Η συνέλευσις εψήφισεν επομένως τριμελή Επιτροπήν, συγκειμένην από τον Γ. Μαυρομιχάλην, τον Ιω. Μαρκήν Μιλαΐτην και τον Ιαννούλην Νάκον, ήτις υπό τον τίτλο Αντικυβερνητική Επιτροπή της Ελλάδος, θα κυβερνήσει το έθνος δι’ ιδιαιτέρου ψηφίσματος άχρις ού φθάσει ο Κυβερνήτης.

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Γ΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1857, σ. 236.

Η συνέλευσις εψήφισε και επιτροπήν συγκειμένην εκ πληρεξουσίων, και εθεώρησε τα εφοδιαστικά των αντιπροσώπων βουλευτών, όσοι υπήρχον και πληρεξούσιοι […]. Εψήφισε δε και άλλα αναγκαία διά την πατρίδα, και την 5 ΜαΪου διελύθη […].

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Γ΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1857, σ. 252.

Ήρχισαν τας τακτικάς συνεδριάσεις την 11ην Φεβρουαρίου υπό την Προεδρίαν του Γ. Σισίνη.

Πηγή: Λάμπρος Κουτσονίκας, Γενική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Β΄, Εν Αθήναις, Τύποις του «Ευαγγελισμού» Δ. Καρακατζάνη, 1863-1864, σ. 330.

Αλλ’ οι εν Ερμιόνη ουδ’ αυτά εισήκουσαν, και επιμένοντες εις όν προέθεντο εξ αρχής σκοπόν ήρχισαν τας τακτικάς των συνεδριάσεις την 11 φεβρουαρίου υπό την προεδρίαν Σισίνη.

Πηγή: Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως. Έκδοσις δευτέρα επιθεωρηθείσα και διορθωθείσα, τ. Δ΄, Εν Λονδίνω, Εκ της εν τη αυλή του Ερυθρού Λέοντος τυπογραφίας Ταϋλόρου και Φραγκίσμου, αωξ΄-αωξβ΄ [1860-1862], σ. 116.

Μετά δε την πτώσιν του Μεσολογγίου εσκέπτοντο οι Έλληνες πολυειδώς περί του αναποφεύκτου και προφανεστάτου κινδύνου εις τον οποίον υπέκειντο, συλλογιζόμενοι πάντοτε τίνι τρόπω να επιτύχωσι την σωτηρίαν των… εθεώρουν, ότι μέχρι της στιγμής εκείνης δεν είχεν ευρεθή ο άνθρωπος εκείνος, όστις ήθελεν είσθαι ο άξιος διά να οδηγήση το έθνος εις την σωτηρίαν του, αφ’ ού δε ανέφερον πολλάκις περί παντοίων υποκειμένων, τα οποία δεν ενεκρίθησαν κατάλληλα, τελευταίον έρριπτον όλοι την διάθεσιν και απόφασίν των εις τον Ιωάν. Α. Καποδίστριαν, ως γνωριζομένων παρ’ όλου του κόσμου των λαμπρών κατορθωμάτων του…Έδιδον δε πάντως την ψήφον των εις τον Καποδίστριαν μάλλον, διότι ήτον Έλλην, διά τον διορισμόν του οποίου ουδέποτε εφαντάζοντο οι Έλληνες ότι ήθελον πειραχθεί τα συμφέροντα ουδεμιάς των τριών Συμμάχων Δυνάμεων.

Πηγή: Αμβρόσιος Φραντζής, Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος, αρχομένη από του 1715 και λήγουσα το 1835, τ. Γ΄, Εν Αθήναις, Εκ της τυπογραφίας Κ. Ράλλη, 1841, σ. 37.