Και όμως οι προεστώτες της Πελοποννήσου δεν βλέπουσιν εισέτι πράγματα εκ μέρους της Αρχής, εν ώ παρατηρούσιν ότι, το μυστικόν της εταιρείας διεδόθη εις τον λαόν, και το πνεύμα της επαναστάσεως κυριεύει εις όλα τα πνεύματα […]. Ο Αρχιμανδρίτης την 5 Ιανουαρίου είχε φθάσει εις Σόλον εις του Νικολάου Χ. Σολιώτου, την επισούσαν ανεχώρησεν εις Καλάβρυτα, έφθασεν εις Π. Πάτρας ενθουσιάζων τους εταίρους διά την ελευθερίαν, και επανήλθεν εις Βοστίτσαν, όπου προσεκλήθη την 22, και έλαβε μέρος εις την ειρημένην συνέλευσιν. Ήδη συσκέπτονται επί των ακολούθων αντικειμένων: «Αν ήναι καιρός αρμόδιος να επαναστώσιν οι Έλληνες, ότε βασιλεύει ειρήνη καθ’ όλην την Ευρώπην· πώς θέλουσι διατεθή οι βασιλείς ως προς αυτούς επαναστάντας· αν οι Πελοποννήσιοι θέλουσιν επαναστή μόνοι, ή θέλουσι συνεπαναστή και άλλοι Έλληνες εις τα άλλα μέρη της Ελλάδος, και αν οφείλωσι να κινηθώσι προ πάντων των άλλων Ελλήνων οι Πελοποννήσιοι».

Πηγή: Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, τ. Α΄, Αθήνησι, Εκ του Τυπογραφείου Χ.Ν. Φιλαδελφέως, 1851, σ. 12-13.

Διά τας αιτίας ταύτας και προς ακριβή γνώσιν της αποστολής του Δικαίου, και σπουδαίαν σύσκεψιν περί του πρακτέου, συνήλθαν εις Βοστίτσαν, ως εις απόκεντρον μέρος, αρχιερείς τινες και προεστώτες συναινέσει και των μη παρόντων, εις αποφυγήν υποψιών. Θέλοντες δε να κρύψωσι και οι ολίγοι ούτοι τον αληθή σκοπόν της συνελεύσεως διέδοσαν ότι συνείρχοντο κατά διαταγήν της μεγάλης εκκλησίας προς επιτόπιον επιθεώρησιν αγρού τινός σταυροπηγιακού διαφιλονικούμενου. Υπό το πρόσχημα τούτο συνεδρίσαν κατά πρώτην φοράν την 26 ιανουαρίου, και ηκροάσθησαν τον Δικαίον διαδίδοντα ασκέπτως και ασυστόλως επί της εις Ελλάδα καταβάσεώς του και της εις Βοστίτσαν ελεύσεως του, ότι ήγγιζεν η έναρξις του αγώνος, και ότι εστέλλοντο έξωθεν άφθονα και πολυειδή πολεμικά βοηθήματα. Έδειξε δε εν Βοστίστη και τας οδηγίας του και τα πιστωτήριά του, δι’ ών απεκαλείτο παρά του Υψηλάντου «άλλος εγώ».

Πηγή: Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως. Έκδοσις δευτέρα επιθεωρηθείσα και διορθωθείσα, τ. Α΄, Εν Λονδίνω, Εκ της εν τη αυλή του Ερυθρού Λέοντος τυπογραφίας Ταϋλόρου και Φραγκίσμου, αωξ΄-αωξβ΄ [1860-1862], σ. 27-28.

Εξακολουθούσης δε της Μυστικοσυνελέυσεως, πέντε Συνεδριάσεις έγιναν κατά σειράν εις αυτήν• εις μεν την α΄, εκοίνωσεν εις τα μέλη της Συνελεύσεως ο Γρηγόριος Δικαίος τας δοξασίας του, παρουσιάσας και τας εγγράφους οδηγίας του Α. Υψηλάντου, ως είρηται• εις δε την β΄, εγένετο σκέψις επί των εις την πρώτην γενομένων προτάσεων και δοξασιών του Γρηγορίου Δικαίου, τας οποίας εύρεν η Συνέλευσις μωράς και απελπίσμένας ως μη εχούσας κανενός είδους βάσιν, και θεμελιώδεις αποδείξεις• εις δε την γ΄ Συνεδρίασιν επεξεργάσθησαν τα παρά του Α. Υψηλάντου γραφόμενα…[Ό]θεν και θεωρούντες [οι συμμετέχοντες] το ανήσυχον πνεύμα του Γρηγορίου Δικαίου, απεφάσισαν να γίνη και δ΄ Συνεδρίασις…επανέλαβον πάλιν τα της τρίτης, και τον αμετάθετον σκοπόν του Δικαίου... Την δε επιούσαν γενομένης πέμπτης Συνεδριάσεως, ανεγνώσθησαν τα διά την αποστολήν γράμματα.

Πηγή: Αμβρόσιος Φραντζής, Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος, αρχομένη από του 1715 και λήγουσα το 1835, τ. Α΄, Εν Αθήναις, Εκ της τυπογραφίας Η Βιτώρια του Κωνστ. Καστόρχη και Συντροφίας, 1839, σ. 97-101.

Αυτά έδωσαν την αφορμήν να γείνη η λεγόμενη μυστική συνέλευσις της Βοστίτσας, της οποίας σκοπός ήτον να περιστείλη την επανάστασιν, διότι δεν ήτον, ως έλεγαν, ακόμη καιρός, και να περιορίσουν εις κανένα μοναστήριον τον Α. Φλέσαν ως άνθρωπον ταραξίαν και επίφοβον.

Πηγή: Φωτάκος [=Φώτιος Χρυσανθόπουλος], Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθήνησι, Τύποις και Βιβλιοπωλείω Π.Δ. Σακελλαρίου, 1858, σ. 13.