Μετέφερον δε τον Διάκον θριαμβικώς οι Τούρκοι πληγωμένον, αιχμάλωτον εις Ζητούνι. Την δ’ επιούσαν ηρώτησαν αυτόν οι πασάδες περί επαναστάσεως και των αιτίων αυτής κτλ. Ο δε μετά παρρησίας, αφοβίας και αταραξίας απήντησεν αυτοίς αληθώς εις πάντα τα ερωτήματά των […]. Κατεδικάσθη επομένως, όχι ν’ αποθάνη απλώς, αλλά να σουβλισθή και οπτηθή ζων, και εις το σουβλί (οβελόν) σουβλισμένος ζων ν’ αποθάνη διά του πυρός, όπερ και εγένετο.

Πηγή: Μιχαήλ Οικονόμου, Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας ή ο ιερός των Ελλήνων αγών, Εν Αθήναις, Εκ του τυπογραφείου Θ. Παπαλεξανδρή, 1873, σ. 179.